En ook internet voor mij! Normaal gesproken vertel ik mijn verhaal per alinea per dag, maar wat ik de afgelopen dagen beleefd heb is niet de moeite waard om op die manier beschreven te worden.... Daar gaan we.

Weg van onze mansion naar ergens waar we geld kunnen verdienen. We hadden die ochtend gebeld voor het fabriekswerk, maar daar wouden ze onze cv en alles hebben, terwijl wij maar een paar dagen daar willen besteden. Op aanraden van Geert zijn we naar Noosa gereden, waar volgens hem een groot backpackers hotel zit en het nichtje van Rene, Kim, al eerder werk had gevonden. Daar zijn we naar een informatie centrum gegaan en kregen we een heel boekwerk over fruit-picking in heel Australië. Alles in het boek verwees naar 1 telefoon nummer. Wij bellen en via de telefoon werd gekeken of er werk voor je is op de plaats van bestemming. We kregen 1 telefoon nummer door, en daar werd niet opgepakt. Toen maakte we een 2^de poging deden voor champion plukken. Geen werk, wel kregen we een nummer van gember plukken in Yardina. We belde Richard die heel vaag was via de telefoon maar wel vriendelijk. Nog snel voordat de winkels dicht gingen een hoed kopen zodat we de volgende dag aan het werk konden. Maar voor we naar bed gingen even kijken waar we de volgende dag om 05.30 moesten zijn. Na het gevonden te hebben moesten we in het donker op zoek naar een slaapplaats. Camping 1, vol. Camping 2, door de regen alleen modder. Camping 3, geen leven in de brouwerij. Camping 4 wel! En nog goedkoop ook. Wel moesten we zeker een half uur rijden voordat we in Woombay aankwamen. Toen we naar onze slaapplaats in het donker reden en zelf ergens onze auto neer mochten zetten kwamen we bijna vast te zitten op het donkere, doorweekte grasveld. Het was absoluut niets om hier een tent neer te zetten dus dan maar weer met z'n 3en in de bus slapen. Met z'n 3en naast elkaar slapen lukte eerder al niet, dus Lisanne op de voorbank. Helaas, ze zag een spin en zo lag ik voorin. Met mijn benen tegen het plafond en de handrem in mijn rug probeerde ik maar te slapen. Ieder uur werd ik weer even wakker er probeerde me een beetje te slapen.

Het was 4 uur, de wekker ging. Lisanne, Frank en ik keken elkaar aan en dat was al genoeg om te weten dat we 'lekker' bleven liggen. Een paar uur later was het nog steeds nat. Omdat we niet het hele veld over wilde steken om naar de sanitaire voorzieningen te gaan besloten we de auto wat te verzetten. De sporen van de avond ervoor stonden zeer duidelijk in het gras en zo wilde we ook weer terug, helaas, we kwamen vast te staan. Ik stapte uit om te kijken hoe de situatie was, we hebben erger meegemaakt. Terwijl Frank gas gaf, gaf ik de auto een duwtje en zo kwam de Van iets verder maar nog steeds stonden we vast. Deze actie was goed voor mijn zelf-beeld als man, maar helaas leidde mijn Evisu schoenen eronder. Gelukkig werden we gered door de enigste mede-campeerder met zijn 4-wheel-drive. Weer even terug naar Noosa. We kregen door dat we totaal niet voorbereiding waren op het werk, qua kleding. Daar kocht ik maar meteen een paar nieuwe goedkope schoenen, een (zwem)short en 2 basis shirt. Met de hoed erbij was ik in totaal maar $60,- kwijt, over de conditie van deze spullen hoefde ik me totaal geen zorgen te maken na een paar dagen werken. Maar weer op zoek naar een overnachtingplaats. We gingen het rijtje campings weer opnieuw af. Toen was er wel leven bij camping nummer 3, genaamd Rainforest Holliday Villages te Namboor. Ondanks de naam noem ik het toch een camping, ze hadden namelijk meer site's dan hutjes. Het was er klein, schoon en een medewerkster van de camping had bijna dezelfde charme als Monique. Wel was het een van de duurdere campings.

Nu komt het wat saaiere gedeelte. Iedere dag maakte we eigenlijk we hetzelfde mee.

04.00. De wekker ging naar idee echt veelste vroeg, toch was het tijd om op te staan. Iedere dag leek ik wel veel te suf, totdat ik onder de douche stond. Eerst een paar muggen en motten weg jagen en dan gaat de kraan open. Voor een oppep middel had ik al eerder douche gel gekocht met limoen en grapefruit, je ogen gaan direct openstaan! In het donker stonden we ons in te smeren met zonnebrand crème, voor het geval dat de zon die dag flink ging schijnen.

Na een kwartiertje rijden kwam je bij de ched (schuur) aan van Richard en zijn vrouw Heather. Samen met wat andere vroege vogels klommen we op de trailer achter de (even aan Lisanne vragen wat het Nederlandse woord is) tractor. 3 minuutjes hobbelen en we konden aan de bak. In dit geval figuurlijk en letterlijk. Gember groeit onder de grond. Je trekt de gehele plant uit de grond en gooit het op een rek die aan een mega grote bak hangt. Heb je genoeg verzameld, dan trek je de gember van de plant met je blote handen. Wel moet je opletten dat je geen 'necks' (stukken wortel) mee in de bak gooit, want daar krijgt Richard geld boetes voor. Het was nog steeds een beetje donker, maar je zag de zon al boven de berg klaar staan. Heerlijk in de open lucht en de geur van vers land en gember maakte ons helemaal enthousiast. Maar helaas, de 1^ste dag ging echt veel te sloom. Van te voren werd verteld dat we met z'n 3en uiteindelijk wel 4-6 bakken per dag konden vullen. Voor een bak krijg je $95,- dus dat is goud geld, dachten we. 5 uur later waren we eindelijk klaar met de eerste bak. Volgens Richard hadden we het zo goed gedaan, dat het slecht was. Die dag was het veld vol modder en wat doen wij nette Nederlanders, wij halen de modder ervan af en alle kleine wortels, zodat de gember in principe al zo de winkel in kon. Het moest een stuk vuiler en sneller. We hadden die dag 2 bakken af, en waren dood moe. Na het werk meteen door naar de supermarkt om het avond eten te halen en broodjes voor de volgende dag. Om onszelf te feliciteren met de 1^ste werkdag waren we naar de McDonalds geweest, en om half 7 lagen we alweer op bed.

De dagen die erop volgden waren niet veel anders. De eerste dag waren we zo moe dat we maar 1 bak hadden gedaan. De 2 dagen die daarop volgden hadden we iedere dag 2,5 bak en de dag daarna 1,5. Dat zijn waren er dus tot toen 9,5 bakken. Eigenlijk helemaal niet veel als je bedenkt dat we maar tot een uur of 12 iedere dag werkten en toen weer het land verlieten. We hadden dan ook in ons achterhoofd dat we werkte voor het geld voor het huren van een auto in Nieuw Zeeland, verder niet. Wat we na werktijd deden? Ik heb mijn boek uitgelezen, aan het zwembad gelegen en dat was het.

5 Dagen achterelkaar werken en voor ons doen lichamelijk zwaar werk, tijd voor een vrije dag. In Yardina is werelds grootste gember-fabriek (dat beweren ze). Het leek ons wel leuk om te weten wat er met de door-ons-geplukte gember werd gedaan dus op naar The Ginger Factory. Entree was gratis, maar een rondleiding niet, dus toch betalen. Veel werd er niet verteld wat er met de gember gebeurde. Het werd gewassen, gesorteerd op grootte en daarna in grote silo's gegooit met water en suiker, that's it. Wel kregen we een mooie variant van een tupperware party. We kregen namelijk ieder een bordje met kleine hapjes waarin gember was verwerkt. Na afloop liepen we rechtstreeks de winkel. Natuurlijk was het eerste wat we zagen de hoofd ingrediënten van het zojuist gegeten hapjes in 1 grote voordeel zak. Gelukkig kon ik de super aanbieding weerstaan en kocht als souvenir een kookboek. Verder was daar weinig te beleven, de andere topattractie was het ginger poppetje (bekend van Shrek) op wereld reis. Ook was er een super groot restaurant waar we wat lekkere wedges met ginger saus naar binnen werkten.

En dan weer 4 dagen werken. In totaal hebben we 19,5 bakken gevuld over 9 dagen werken. We hebben 2 cheques gekregen met een totale waarde (na belasting aftrek) +/- 1500,-. Best lekker dus. En dat was het voor de afgelopen 10 dagen, meer niet. Het was een zeer leuke ervaring, maar niet voor herhaling vatbaar. Wel weet ik nu al dat ik over 5 weken weer nodig aan de bak moet om dan geld voor mezelf te verdienen. Nog iets interessants te melden, nee. Natuurlijk kan ik wel gaan vertellen dat ze hier o.a. geen lekkere oven-pizza's kennen, maar dat is niet interessant. En vandaag. Na een hoogte punt van ongeveer 38 graden te hebben bereikt regent het, en hard! Meteen door, terug naar Helensvale. Hier bij Geert en Rene kunnen we vanavond slapen en morgen gaan we vroeg naar Nieuw Zeeland. Iets waar ik heel erg naar uitkijk na het zien van de Nieuw Zeeland vakantie foto's van mijn ooms. Helaas krijg ik net een mailtje van Wicked Campers New Zealand dat ze geen camper beschikbaar hebben, lekker fijn. Dat word morgen dus daar een camper vinden, maar eerst lekker eten en dan (alweer) naar de bios.

Kort maar krachtig, toch!?