Put your hands up for Sydney, A lovely city! Tukudukuduk, Tukudukudukduuu, Tukudukuduk, Tukudukudukuuu.....

Jaja. Wat jullie alleen van foto's kennen en natuur documenten, daar ben ik, whahaha. Nee grapje. Sydney is echt een hele leuke stad. Al dagen zijn Frank en ik op ons geld aan het letten en toch blijven we leuke dingen zien. Laten we bij het begin beginnen. (P.s. omdat ik zo leuk schrijf, raffle ik het niet te veel af en daardoor moet je pas gaan lezen als je ook echt de tijd hebt!)

Het was dus oudjaar. Die ochtend stonden we heel vroeg op om ons vliegtuig van 7 uur s'ochtend te pakken naar, je raad het nooit, Sydney! In Sydney aangekomen gingen we eerst naar onze slaapplaats die avond. Dat was in Bondi Beach, wat nog steeds bij Sydney hoort maar toch met de bus 20 minuten van de stad af ligt. In Bondi beach woont Moniek, de dochter van Wim die samen met papa in het voetbal team speelt. Bij Moniek aangekomen dropten we onze tassen en gingen naar het centrum (de stad zelf). De bus zat bomvol en in Sydney was het al helemaal erg, heel veel mensen op ieder stukje stoep. Maar wij Nederlanders trekken ons daar niets van aan en gaan lekker rustig wat winkeltjes af. Nou hadden wij van Moniek gehoord dat je waarschijnlijk voor nieuwjaar een kaartje moet kopen om van het vuurwerk op de harbour Bridge te genieten. Wij richting de Botanic Garden, wat Lisanne en ik nog wisten wat een hele mooie uitzicht had op zowel de brug als het opera gebouw. Eenmaal in de buurt stond er toch een rij: wij waren niet de enigste! En iedereen had tassen vol met drinken en eten dus wij hadden maar besloten op even haast te maken. Eenmaal een supermarkt gevonden te hebben was het met grote moeite gelukt om een weg te vinden door de drukke paden en een lekker vol winkelmandje te hebben. Met 3 boodschappen tassen vol liepen wij weer terug naar de place-to-be. Sjagerijnig en moe aangekomen sloten we achteraan in de rij, die intussen al weer een stuk gekrompen was. O ja, alle te koop kaarten waren uitverkocht, maar er waren nog voldoende gratis plaatsen. Bij binnenkomst om 3 uur smiddags wisten wij nog een redelijk leuk plekje te vinden en toen begon de ongeloofelijke saaie en lange dag. Maar goed. Eenmaal half 12 wisten wij een leuk plekje en hebben we toch nog van het mooie vuurwerk kunnen genieten. En toen was het mieeeeeeuuujjjjwwww, iedereen meteen naar huis. Wij wachten totdat de meeste voorbij waren en toen zijn ook wij maar gegaan. Om 2 uur lagen, nee wacht dat zeg ik verkeerd. Lag Frank op een luchtbed, Lisanne op de bank en ik op een beetje onderuitgezakte stoel. Lang hebben we niet geslapen, want bij Moniek in haar appartement was het al zo druk dus Frank en ik het internet op.

Maze backpackpackers hostel was het geworden, niet omdat dat de goedkoopste en mooiste was, maar omdat er daar nog wel plek was voor die avond. We slapen op een kamer voor 4 personen, omdat dat goedkoper is aangezien het al zo duur is omdat het de 1ste week van het nieuwe jaar is. De slaapkamer was heel netjes, alleen zijn de ventilators een paar jaar niet afgestoft. De badkamer is minder prettig, een lekkere pislucht hangt er en maar 2 douches, waarvan beide het hout waar je je spullentjes op kunt zetten aan het wegrotten is. Maar goed, Ik was allang blij een slaapplaats te hebben, en dat zorgt voor een veel beter en fijner gevoel voor de rest van de dag. Die dag dat we Lisanne s'avonds op het vliegveld moesten afzetten hebben we nog even heerlijk gelegen in de Royal Botanic Garden met een super uitzicht op de brug en opera house. Toen was het tijd om lisanne af te zetten. Met meer moeite dan verwacht was het me toch gelukt en om 9 uur lag ik al weer in bed te slapen.

En dan. Dan ben je in Sydney... Eerst (om 12 uur smiddags) ontbeten in het park en dan maar lopen. Eerst hebben we de winkels gehad en toen maar het internet op, op zoek naar werk. Helaas is dit toch wel een tegenvaller voor ons. Natuurlijk is er zat werk, alleen wordt dan verwacht dat je met een beetje geluk zeker 2 weken werkt (het gemiddelde lag rond de 3 maanden). En toen was het weer lopen. Met Lisanne's gedachte (liever niets dan een beetje geld uitgeven) in ons achterhoofd gingen we opzoek naar gratis dingen. Zo kwamen we op weg naar alweer de Royal Botanic Gardens een gratis museum: het New South Wales Art Museum. Daar hingen wel een paar leuke schilderijen die ik ook graag op mijn kamer had zien hangen, maar dat zou volgens mij niet de bedoeling zijn. Vrij laat aangekomen in de Royal Botanic Garden begon de zon al vrij snel te verdwijnen. En op dat moment kwamen de kakatoos. Deze vonden Frank zijn koeken wel lekker en binnen een mum van tijd waren we omsingeld door de kakatoos, meeuwen, duiven en een eend. Na een paar foto's gemaakt te hebben kreeg ook ik aandacht. Een kakatoo kwam op mijn schouder zitten! Heel leuk een aardig, maar die begon wel te poepen op mijn creme witte shirt! Snel een foto maken en toen het beest van me afschudden... Rond die tijd waren ook de meeste vleermuizen wakker. Na mate het steeds later werd kwamen er meer, en meer, en meer en nog veel meer vleermuizen de lucht in. Heel leuk om te zien.

En alweer een ontbijtje in het park. Toen zijn wel lang het Anzac Memorial gelopen (natuurlijk ook gratis)(een herdenking aan WW I). Overal in de stad hangen poster dat Otzi de ijsman in Sydney is. Daar moesten wij meer van weten. In Darling Harbour aangekomen werden we naar het Martime Museum gezogen, want de entree was: gratis! We kwamen mooi op tijd, 5 minuten wachten en toen begon een rondleiding over onze Otzi. Deze rondleiding was voor de kids, maar ook voor ons erg grappig. Tot een moment, toen de gids een grote, atletisch gevormde jongen nodig had. Ik keek nog weg en stond best acheraan maar nee, hij moest mij hebben. Daar stond ik dan voor die kinderen, echt heel voorschut. Een beetje toneel spelen en toen was ik er gelukkig weer vanaf. Helaas heeft Frank het allemaal gefilm maar door technische redenen is de film waarschijnlijk pas rond Februarie/Maart te zien. Wij dikke lol toen we buiten kwamen en blij dat voor het eerst in onze leven een China Town dicht in de buurt was. Dat China Town viel wel mee, maar in de straat rook het wel heerlijk naar noedels, ei en kip! Jammie, maar! denk aan Lisanne's wijze woorden. In het blok ernaast was de zoveelste overdekte winkels maar toch even kijken want de naam sprak ons wel aan: Market City: Where East meets West. Druk daar binnen! Allemaal Chinezen met kleine kraampjes die over het algemeen petten, shirts en soeveniers verkochten. Dat allemaal op 3 Januarie, de dag dat I Am Legend uitkwam in Australie. Al 6 dagen hadden wij geen gebruik gemaakt van Mc Donalds of Hungry Jacks, dus het was wel tijd voor een beloning: de bios in. Heerlijke stoelen, goed beeld, geen last van geen ondertiteling en de film die zeer spannend en super goed was bezorgde ons een hele leuke avond. Op weg naar bed werd het alleen maar beter. Op een prikbord hing een advertentie van een campervan voor ietjes meer dan het bedrag dat wij in gedachte hadden. Verder zag het er allemaal goed uit maar voordat we een overhaaste beslissing maken even goed slapen.

En dan is het vandaag. Vanochtend hing de advertentie er niet meer en het nummer dat we moesten bellen hadden we niet in onze telefoon opgeslagen. Helaas pindakaas zullen we maar zeggen. Want het zou mooi zijn geweest als we hier al een leuke auto hadden kunnen kopen en dan volgende week naar Melbourne te rijden om Lisanne daar op te halen. Maar aanbiedingen zat, en in Melbourne zullen ze dat ook kennen. Inmiddels is het alweer half 3 smiddags. Het zou vandaag gaan regenen en maar 19 graden zijn zei het weer gister op internet, maar daar is niets van te zien. Hopelijk gaat de voorspelling van morgen (zon en 30 graden) wel door zodat we weer verder kunnen met bakken.

Zo. Dat is wel weer genoeg. Mijn account heeft nog een paar uur te gaan dus ik zal komende dagen jullie wel nog een keer vermaken, fijn he!

Groeten Jurgen