Eindelijk het lang verwachte verhaal getiteld Adelaide, terwijl het toch meer afspeeld op de wegvan Melbourne naar Adelaide.

Na de Van 1 dag in bezit te hebben was het tijd om hem te testen. Zoals je je misschien nog kunt herrineren heeft Frank een heel leuk boek over Australie. In dat zelfde boek staan ook routes. Over de Great Ocean Road zouden we een dag doen, ongeveer 400km. Met een goed humeur een heel veel spanning zijn wij de weg op gegaan. Na eindelijk een beetje uit Melbourne te zijn gereden werd al duidelijk dat Australie buiten de grote steden, heel weinig te doen is. Over het algemeen is het alleen maar vlak, en dat kilometers lang. Om zo iets te evenaren moet je richting opa en oma sintmaartensdijk rijden, die wonen in Goudswaard. Maar goed. Eindelijk kwamen we de Great Ocean Road op, wat overigens gewoon een benaming is voor de weg die langs de kust loopt. Met weinig moeite zijn wij vaak berg opwaards gereden en bij de meest mooie uitzichtpunten gestopt om mooie kiekjes te maken van deprachtige oceaan. Al snel zagen wij in dat we de Great Ocean Road nooit in 1 keer konden rijden, dus al snel maakten wij gebruik van onze camping gids waar de meeste campings en gratis overnachtingen in staan. We kwamen na 5km zandweg terecht bij een hele mooie campeer plaats, waar wij gelukkig niet de enige waren. Hier waren enkele gezinnen en opa's en oma's die genieten van het campeer leven. Die staanplaats was overigens meer een grasveld. Dit omdat het gratis was, je nergens hoefde te melden, en er geen stroom en douches zijn. Maar toch hadden wij een heel mooi plekje in een soort van vallei dat werd gevuld met de gouden kleuren van een ondergaande zon. Achter ons zagen wij voor het eerst een wild dier: een koala! En omdat het al snel donker werd lagen wij voor het eerst in onze Van. Helaas hebben we die nacht niet heel erg goed geslapen want het was echt ijskoud.

De volgende dag zijn wij meteen naar een shopping mall gereden. Niet zoals gebruikelijk voor eten, maar ook voor een fatsoenlijk hoofdkussen en een warm laken om over ons niet-gevulde dekbed te doen. Eenmaal de buit binnen konden we weer verder. Op de 2de helft van de Great Ocean Road kwamen wij lang de 12 Apostelen. Gelukkig dat we ze al hebben gezien, want wie weet verdwijnt er morgen nog een rots en zijn het er opeens nog maar 6 (?). Heel veel tijd hadden we niet: snel foto maken en meteen weer de Van in, want ook hier waren de vliegen gewoon te irritant. Een aantal kilometers later kwamen we zoals Frank zijn boek gepland bij de Otway Fly Top Tree Park aan. Hier hebben wij voor te veel geld door de bomen gelopen en ook hier weer veel vliegen van ons afgeslagen. Maar ik heb er geen spijt van gehad, want het was wel een leuke ervaring, 25m boven de grond door de bomen lopen. Die avond hebben wij weer voor een gratis overnachting gekozen. Dit keer was het in het bos in Norrowong. Daar kreeg ik wel een leuk kamp gevoel, maar door de vreemde bomen leek ik toch meer in een scene te zitten van Blairwitch Project. S'avond was het tijd voor een lekkere slok Bacardi. Het kost hier overigens veel te duur en helaas was de fles die avond meteen op....

Na heerlijk geslapen te hebben werd het tijd om kilometers te maken. De Great Ocean Road zat erop en wij onderweg naar Halls Gap, waar weer iets te doen was na kilometers rijden. Daar zijn we naar de Reid Lookout gegaan, waar we aan het randje van de afgrond konden staan. Ook was er in de buurt de Balconies (rotsen die op balkonnen lijken) en de Mc Kenzie Falls. Deze waterval was volgens Frank zijn boek een must-see, maar viel helaas een beetje tegen vanwege het weinige water dat naar beneden kwam. Het werd al laat wat ons in no-time in Horsham heeft gebracht. Daar waren wij voor de 3de keer op rij op een gratis plaats gaan staan. Helaas was dit slecht 50 meter van de weg, dus het was alleen slapen, niet genieten.

En weer rijden. Nu hadden we onze eindbestemming al gepland voor die avond: Mildura (dat 350km rijden was). Nou daar kwamen we lang de weg kilometers niets tegen. Heel veel rood landschap en dan kwam je opeens door een dorpje gescheurd dat maar 2 straten had. Daar ben ik ook voor de 2de keer in mijn chaufeurs-leven aangehouden. Gelukkig niet omdat ik te hard reed, maar om even te blazen. Zonder het te weten was ik een paar kilometer door gereden met de politie achter me aan, dus de agente dacht dat ik nooit zou stoppen. Maar ze was heel aardig en wenste ons succes met onze reis en we konden verder. In Ouyen stopte we om de traditionele en zeer bekende vanilla slice te proberen. Dat is gewoon een tompoes maar toch iets lekkerder dan die van de HEMA. Eenmaal in Mildura kwamen we eindelijk aan bij Sun Siesta Caravan Park. Na 3 dagen niet betaald te hebben hoefden we gelukkig slecht $13,- te betalen voor onze plaats. We hadden geen stroom (wat we ook niet nodig hebben) en ook geen mooi groen gras, maar wel een schone douche en een zwembad! Daar konden we even lekker wat baantjes in trekken, de was doen en natuurlijk douchen.

Na een hele lange douche was het dan toch echt tijd om weer verder te racen, want we hadden voor die dag 400 km gepland staan. Onderweg kwamen we langs de Murray River, Australie's grootste rivier. Voor mij had dit toch weinig indruk en zo waren we weer snel de weg op. Helaas heb ik onderweg afscheid moeten nemen van mijn vers gekochte fruit, want het is niet toegestaan South Australia in te gaan met fruit. Hier heerst namelijk een soort van bangheid voor fruitvliegjes, terwijl er langs de weg kilometers lang druiven planten staan. Maar goed, liever weg gooien dan een boete oplopen. We kwamen al vroeg aan in Gawler, een voorstad van Adelaide. Daar hebben we nog even wat boodschappen gedaan en de plaatselijke Mc Donalds bezocht. Nou weet ik dat mijn engels niet superieur is en ook geen accent bevat.Na 3 keer vragen welke mc flurry ik wou (ik kon kiezen tussen m&m en oreo) begreep de medewerkster mij pas. Terug naar de camping voor een Van opruiming, want er lag nog het een en ander in van de vorige eigenaar waar wij geen moer een hebben. Voor $20,- hadden wij een plaats. $20,- Is nog eigenlijk niet veel, maar wat een mooie, nette sanitaire voorziening hadden ze daar. Gewoon dik in orde, en de rest van de camping zoals de planten werden netjes bijgehouden, die camping was dus een goede keus.

Hier moesten we wel uitchecken dus we waren alweer (voor ons) vroeg op weg naar Adelaide. Gelukkig was het rustig op de weg en waren we er snel. Na wat winkels te hebben bekeken ben ik tot conclusie gekomen dat Adelaide wint van Melbourne. Het zijn helaas niet zo'n leuke winkels, maar over het algemeen hangt er hier een fijnere sfeer als je door de straat loopt. Die avond hebben we best lang moeten rijden voor een gratis slaap plaats, maar het was de moeite waard. We stonden echt heel vlak naast het strand, en de zon ging aan de zeekant onder. Dit was dus een mooie gelegenheid om de nieuwe camera van Frank uit te proberen en voor het eerst een zonsondergang mee te maken. Helaas duurde het niet heel lang. Ik wist dat het hier in Australie heel snel donker is, maar als je op de zon lette was het bijna absurt te noemen.

En dan vandaag. Eigenlijk stond op de planning, mailbox kijken en weer verder want het internet is echt te duur. Helaas moesten Frank en ik toch ons verhaal kwijt... Vandaag hebben we trouwens de Botanic Gardens van Adelaide bezocht. Mooi, maar toch niet zo mooi als Sydney...

Nu snel van de computer af en weer verder. En morgen, dan halen we Lisanne op van het vliegveld zodat we met z'n 3en verder op avontuur gaan.